Dla pielgrzymów przybywających do Rzymu od dłuższego czasu obowiązkowe było Zwiedzanie Siedmiu Kościołów, które można było zwiedzać pieszo w ciągu całego dnia. W XVI wieku tradycję tę odnowił św. Filip Neri, ustanawiając ją w następujący sposób:

• cztery bazyliki patriarchalne;
• Bazylika San Lorenzo za Murami, niedaleko cmentarza Verano, na którym znajduje się grobowiec San Lorenzo, wczesnochrześcijańsko-średniowieczny, dawniej bazylika patriarchalna.
• Bazylika Santa Croce w Gerusalemme, w miejscu, gdzie znajdowały się pałace rzymskiej cesarzowej Heleny, matki Konstantyna I, niedaleko lateranu. Jakie według tradycji są tam przechowywane relikwie krzyża.
• Bazylika mniejsza San Sebastiano za murami, w pobliżu katakumb o tej samej nazwie, na Appia Antica, przy skrzyżowaniu z Via delle Sette Chiese, przy grobie świętego.

Pierwsze kościoły chrześcijańskie sięgają czasów Konstantyńskiego Edyktu Tolerancyjnego z Mediolanu z 313 roku. Pierwsze budynki czterech bazylik patriarchalnych należały do ​​najstarszych kościołów tych wczesnych czasów.

• Panteon (Bazylika Kolegiacka Santa Maria ad Martyres) jak widzimy to dzisiaj, został on całkowicie przebudowany w II wieku za panowania cesarza Hadriana  jako świątynia poświęcona wszystkim bogom, w miejscu poprzedniej budowli z epoki augustowskiej (27-25 p.n.e.), której „podpis” do dziś można zobaczyć na architrawie tympanonu (M·AGRIPPA·L·F·COS·TERTIUM·FECIT). Budynek zachował się dobrze, gdyż już w 609 roku służył jako kościół pod wezwaniem Santa Maria ad Martyres. Tytuł nawiązuje do faktu, że do kościoła wniesiono duże ilości relikwii męczenników.
• Bazylika Świętych Męczenników Vitale, Valeria, Gervasio i Protasio na Kwirynale (390). Bazylika Świętych Męczenników Witalisa, Walerii, Gervasia i Protasia, zbudowana za pontyfikatu papieża Syrycjusza po 386 r., a konsekrowana i bogato zdobiona przez papieża Innocentego w 402 r., jest pierwszą publiczną bazyliką chrześcijańską z chrzcielnicą (do dziś nie odnalezioną), która nie została zbudowana na istniejących wcześniej świątyniach pogańskich, wspomnianych w Liber pontificalis, zbudowaną przez cesarza Teodozjusza z woli św. Ambrożego z Mediolanu, na cześć cudownego odkrycia ciał męczenników Gerwazego i Protazego w Mediolanie. Jest to najbardziej freskowa bazylika w Rzymie.
• W bazylika San Pietro in Vincoli, niedaleko Koloseum znajduje się posąg Mojżesza wyrzeźbiony przez Michała Anioła. Pod ołtarzem głównym zachowały się łańcuchy (więzy), którymi był przykuty św. Piotr. Budynek pochodzi z 455 roku, ale stoi na wcześniejszej konstrukcji z II wieku.
• Bazylika Santa Sabina na Awentynie, z V wieku.
• Bazylika Santa Maria in Cosmedin znajduje się pomiędzy Circus Maximus a Tybrem. Romańska bazylika pochodzi z VI wieku i została powiększona w VIII wieku do trzech naw. Dzwonnicę zbudowano w XII wieku. Wnętrze kościoła zawiera osiemnaście starożytnych kolumn, kosmatyczne posadzki i mozaiki oraz gotycki baldachim nad ołtarzem. Kościół znany jest także z Ust Prawdy, które znajdują się na ścianie wejściowej; jest to starożytna pokrywa włazu z twarzą boga rzeki. Otwór do podnoszenia pokrywy włazu, w kształcie ust, służy jako wykrywacz kłamstw, gdyż kłamcom odcinał ręce.
• BazyliKa Santa Prassede, niedaleko Santa Maria Maggiore, została zbudowana w 822 roku i zawiera wspaniałe mozaiki z IX wieku. Szczególnie interesująca jest kaplica San Zenone w prawej nawie, zwana także Ogrodem Raju. W kościele w niszy na prawo od wejścia znajduje się kolumna, która według tradycji przedstawiała chłostę Chrystusa, oraz relikwie 2000 męczenników, którzy zostali tu przywiezieni z katakumb.
• Kościół San Giorgio w Velabro stoi obok Łuku Janusa, na małym placu Cloaca Massima. Początki tego bardzo starożytnego kościoła nie są dobrze znane, wydaje się jednak, że sięgają VI wieku, chociaż niektóre źródła datują jego budowę nawet wcześniej.
• Bazylika San Clemente w Laterano, to również, w pobliżu Koloseum, zostało zbudowane w XII wieku na bazie bazyliki z 385 roku, która została zniszczona w 1084 roku. Miejsca do chóru nadal znajdują się w starszym kościele; średniowieczna mozaika absydy jest częściowo starożytna. W krypcie poniżej, ozdobionej wspaniałymi kosmatycznymi podłogami i freskami, można zejść do fundamentów pierwszego wczesnochrześcijańskiego kościoła, pod którym znajdują się pozostałości rzymskiego domu z II wieku oraz budynek z mitreum.
• Bazylika di Santa Maria in Trastevere w obecnym kształcie sięga XII wieku. W absydzie znajdują się odpowiednie mozaiki z XII wieku.
• La basilica dei Santi Quattro Coronati, al Celio, posiada zespół klasztorny (XII w.).
• Bazylika Santa Cecilia na Trastevere.
• Bazylika San Crisogono
• Bazylika Diakońska Świętych Kosmy i Damiana
• Kościół Santa Maria Antiqua.
• Bazylika Santa Maria in Domnica
• Bazylika Santa Pudenziana
• Kościół Santa Prisca

W Rzymie znajduje się zasadniczo tylko jeden duży kościół gotycki:

• Bazylika Santa Maria sopra Minerva. Fasada z 1453 roku jest wczesnorenesansowa. Dominikanie zlecili budowę kościoła w 1280 roku przy pomocy gotyckich robotników pochodzących z Florencji. W bogato zdobionym wnętrzu znajduje się grób św. Katarzyny ze Sieny i Beato Angelico. Wśród licznych dzieł Berniniego i innych artystów zwracamy uwagę na Chrystusa Sędziego Melozza da Forlì i Chrystusa Zmartwychwstałego Michała Anioła, którego nagość od wieków zakrywana jest metalowym płótnem. Na placu naprzeciwko znajduje się słynne Pulcino della Minerva. Przyległy klasztor dominikanów był od 1628 roku siedzibą Trybunału Inkwizycji. W 1633 r. był tam sądzony także Galileusz.
• Jednak również tylna część jest bardzo znana kościół Santissima Trinità dei Monti należy go uważać za późny przykład tego stylu, być może zbudowany przez francuskich robotników na początku XVI wieku z dachem o ostrołukowych sklepieniach krzyżowych.

• Bazylika Santa Maria del Popolo zbudowano go w miejscu śmierci i pochówku Nerona. Kościół został zbudowany za czasów papieża Sykstusa IV. W młodości Marcin Luter przebywał w klasztorze augustianów. W kościele znajdują się arcydzieła Berniniego i Caravaggia.
• Bazylika Santi Trifone e Agostino, pomiędzy Piazza Navona a Panteonem, ze wspaniałą renesansową fasadą, która cudem uniknęła barokowych manipulacji. Zawiera pod ołtarzem głównym nagrobek matki św. Augustyna, św. Moniki, zmarłej w Ostii, fresk przypisywany Rafaelowi oraz słynna Madonna dei Pellegrini przez Caravaggia.
• Kościół San Luigi dei Francesi, narodowy kościół Francuzów w Rzymie, otwarty w 1589 roku, mieści trzy słynne obrazy Caravaggia, wśród których wyróżnia się Powołanie św. Mateusza. Renesansową fasadę zaprojektował Giacomo Della Porta.
• Bazylika Santa Maria degli Angeli e dei Martiri został zintegrowany przez Michała Anioła z ruinami Term Dioklecjana na Piazza della Repubblica. Kościół został wówczas przystosowany do stylu barokowego. Transept jest dłuższy od nawy. Na uwagę zasługuje zegar słoneczny znajdujący się w kościele. Zawiera dużą grupę ołtarzy z XVII-XVIII w. pochodzących z Bazyliki św. Piotra w Watykanie. To w kościele odbywają się oficjalne uroczystości państwa włoskiego

• Kościół Najświętszego Imienia Jezus stanowi pierwowzór kościoła barokowego. Znajduje się tam, gdzie w 1556 roku zmarł założyciel jezuitów św. Ignacy Loyola. Grób świętego znajduje się w lewym transepcie. Dekoracje ołtarzy ze złota, marmuru i alabastru otaczają jeden z największych znanych kawałków lapis lazuli, kuli trzymanej przez anioła. Fresk na suficie nawy głównej ukazuje w perspektywie chwałę „Imienia Jezus” i wywarł wpływ na styl w całej Europie. W prawym transepcie znajduje się zmumifikowane ramię św. Franciszka Ksawerego, jednego z pierwszych członków zakonu jezuitów i pierwszego misjonarza, który dotarł na Daleki Wschód.
• Kościół Sant'Ignazio di Loyola w Campo Marzio rozpoczęto budowę w 1627 r., a ukończono w 1685 r. jako drugi kościół jezuicki. Perspektywy fresków jezuity Andrei Pozzo są zaskakujące, co należy obserwować z punktu zaznaczonego na ziemi (z innego punktu perspektywy są zniekształcone). Optyczne złudzenie pomalowanej kulistej kopuły, choć w rzeczywistości całkowicie płaskiej, do dziś zadziwia zwiedzającego. Plac Sant'Ignazio przed kościołem to perła XVIII-wiecznego stylu rokoko autorstwa Filippo Raguzziniego.
• Kościół Santa Maria in Vallicella (Chiesa Nuova) z XVI wieku jest miejscem spoczynku św. Filipa Neri. Po bokach znajduje się Oratorium dei Filippini, jedno z najciekawszych dzieł Francesco Borrominiego.
• Kościół Sant'Agnese in Agone na Piazza Navona zaczęto ją w 1652 roku przez Rainaldiego, a później dokończono przez Borrominiego.
• Kościół San Carlo alle Quattro Fontane (zwany także San Carlino), zbudowany przez Borrominiego w latach 1638-1663. Kościół znajduje się w pobliżu skrzyżowania via delle Quattro Fontane z via del Quirinale i via XX Settembre. Z tego skrzyżowania można zobaczyć trzy z wielu obelisków Rzymu: ten na Kwirynale, ten przed Trinità dei Monti i ten przed Santa Maria Maggiore. Ponadto w czterech rogach skrzyżowania znajdują się cztery fontanny, od których wzięła się nazwa ulicy.
• Kościół Sant'Andrea al Quirinale, zaledwie kilka metrów dalej jest to dzieło Berniniego z lat 1658-1671. Mały kościółek to perła baroku.
• Kościół Santa Maria della Vittoria przy via XX Settembre budowano ją w latach 1605–1625. W okazałym barokowym kościele znajduje się Ekstaza św. Teresy autorstwa Berniniego.
• Bazylika Sant'Andrea della Valle, zaprojektowany i zbudowany przez Pier Paolo Olivieri, Francesco Grimaldi i Carlo Maderno w latach 1590–1650. Pobliski Palazzo Valle dał swoją nazwę kościołowi. Barokowa fasada została dobudowana w latach 1655-1663 przez Carlo Rainaldiego na koszt kardynała Francesco Peretti di Montalto, siostrzeńca Alessandra.
• Kościół Sant'Ivo alla Sapienza, dzieło Francesco Borrominiego.

• Kościół Wielkiej Matki Bożej z widokiem na plac Ponte Milvio. Zbudowany w latach trzydziestych XX wieku i konsekrowany w 1933 roku, jest to grecki kościół krzyżowy zwieńczony dużą kopułą. Od 1965 roku jest to tytuł kardynalny.
• Kościół Boga Miłosiernego Ojca (zwany także Kościołem Jubileuszowym) znajduje się w dzielnicy Tor Tre Teste (pomiędzy via Casilina a via Prenestina) i został zbudowany według projektu amerykańskiego architekta Richarda Meiera i otwarty w 2003 roku. Budowa kościoła jest wynikiem programu Diecezji Rzymskiej mającego na celu zapewnienie również peryferyjnym obszarom miasta odpowiednich miejsc kultu o wysokiej jakości architektonicznej.